فراز

نمیدانم پس از مرگم چه خواهد شد نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت ولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد گلویم سوتکی باشد به دست طفلکی گستاخ و بازیگوش و او یک ریز و پی در پی دم گرم خودش را بر گلویم سخت بفشارد و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد بدین سان بشکند دائم سکوت مرگبارم را .........

                                                  دکتر شریعتی......

من ایرانی نیستم .....

چون موقعه ای که بچه بودم تو گوشم عربی خوندند

من ایرانی نیستم چون عربها پ ندارند به پارسها میگن فارس و ما هم همینو میگیم

من ایرانی نیستم چون به جای درود میگم سلام و به جای بدرود میگم خداحافظ

من ایرانی نیستم چون هنوز نمیدونم کورش کیه و چه کرد اما خوب میدونم این عربها کی هستند.

من ایرانی نیستم چون به جای اینکه به کورش بگم کورش بزرگ میگم کورش کبیر

من ایرانی نیستم چون نمیدونم روز کورش بزرگ کی هست(7 آبان) و این روز فقط درتقویم ایران نیست؟!

گاهی با یک قطره لیوانی لبریز می شود گاهی با یک حرف قلبی آرام می شود گاهی با یک کلمه انسانی نابود می شود گاهی با یک بی مهری دلی می شکند گاهی با یک ... مراقب بعضی یک ها باشیم که در عین ناچیزی همه چیزند .........

دلم برای خودم، دلم برای دغدغه ها و آرزوهایم، دلم برای صمیمیت سیال کودکی ام تنگ شده نمی دانم کدام روز در پشت کدام حصار بلند کودکی ام را جا گذاشتم کسی آن سوی حصار نیست کودکی ام را دوباره به طرفم پرتاب کند ؟؟؟!!!

چقدرعجيبه که تا مريض نشي کسي برات گل نمي ياره تا گريه نکني کسي نوازشت نمي کنه تا فرياد نکشي کسي به طرفت برنمي گرده تا قصد رفتن نکني کسي به ديدنت نمي ياد و تا وقتي نميري کسي تورو نمي بخشه.................

چه فدر تنهایی..............

من پذيرفتم شكست خويش را

پند هاي عقل دور انديش را

من پذيرفتم كه عشق افسانه است

اين دل درد آشنا ديوانه است

ميروم شايد فراموشت كنم

با جدايي ها هم آغوشت كنم

ميروم تا عاقبت پروانه اي پيدا شود

همنشين اين دل شوريده ي شيدا شود

ميروم از رفتن من شاد باش

از عذاب ديدنم آزاد باش

گرچه تو تنها تر از من ميروي

آرزو دارم تو هم عاشق شوي

آرزو دار بفهمي درد را

تلخي برخورد هاي سرد را..........

خدا یا هر چه را دوست داشتم از من گرفتی.....

به هر چه دل بستم دلم را شکستی .

به هر چیزی عشق ورزیدم ان را زایل کردی

هر کجا قلبم ارامش یافت تو مضطرب و مشوشش نمودی .

هر وقت که دلم به جایی استقرار یافت تو اواره ام کردی

هر زمان به چیزی امیدوار شدم تو امیدم را کور نمودی....

تا به چیزی دل نبندم وکسی را به جای تو نپرستم ودر جایی استقرار نیابم و به جای تو محبوبی ومعشوقی نگیرم وجز تو به کس دیگری وجایی دیگری ونقطه ای دیگر آرامش نیابم

فقط تو را می خواهم تو را بخوانم تو را بجویم وتو را پرستش کنم ......

آری تو راست می گویی....

آسمان مال من است...

پنجره ، فکر ، هوا ، عشق ، زمین ، مال من است...

اما سهراب تو قضاوت کن ...

بر دل سنگ زمین جای من است ...

من نمی دانم که چرا این مردم ،....

دانه های دلشان پیدا نیست.....

صبر کن ای سهراب قایقت جا دارد؟؟؟؟؟

من هم از همهمه ی داغ زمین بیزارم ...

به سراغ من اگر می آیید ،....

تند و آهسته چه فرقی دارد؟؟؟؟

تو به هر جور دلت خواست بیا ....

مثل سهراب دگرجنس تنهایی من چینی نیست....

، که ترک بردارد مثل مرمر شده است....

چینی نازک تنهایی من.....

قبل نوشت:این پست پست ثابت برای همراهی پست های بعدی رو بخونید..ممنون

به نام نامی الله..
خداوند عزیزی که با محبت بی دریغش این اجازه  و امتیاز رو به بنده حقیری چون من برای بدست گرفتن مقدسی چون قلم داده که با اون بتونم بنویسم از احساس وجودم..
از خود وجودم..


اینجا تمامی داستانک ها و دست نوشته های من به طور دسته بندی شده در اختیار دوست داران قرار میگیره..
این ایده بسیار جالب توسط یکی از عزیزانم به من داده شد تا بتونم یه گنجینه ی مجازی برای خط خطی های ذهنم داشته باشم..

علاوه بر مطالب ادبی از حالات و بعضی اوقات خاطارت تلخ یا شاید شیرینی که اتفاق میوفته به زبان خودمونی نه اونقدر ادبی که حال  و حس خاطره بپره قرار میدم..

صمیمیانه ممنونتون میشم اگر با نظرات خوبتون کمکم کنید که انسجام ذهن و قلمم بیشتر شه..


بخش های این وبلاگ شامل:

1.داستانک: چتر عاشقی.فراموشم نکن.یه نخ سیگار.قلم زنی.پاییز قلم.انتهای راهرو.سکوت شرط.همه دنیامی.زیر اوار.زنده ام مادرم

2.با خدا: چرک های نشسته.باز هم من.من بی معرفت

3.دست نوشته:شامل بداهه گویی ها که بیشتر اوقات به طنز و شاید جملات عاقلانه باشه

4.من و حالم:که برمیگرده به حالات و روزمرگی های زندگی خودم که کاملا اختصاصی به خودم هست...


 
امیدوارم با نظرات شما دوستان و خوانندگان این مطالب این بنده حقیر به وسعت اگاهی هاش افزوده شه..

پ.ن:تمامی این نوشته ها خط خطی های خودم برای ذهنم خودم هست..لطفا لطفا از کپی این ها پرهیز کنید...همونطوری که خودم هیچوقت مطلبی رو کپی نمیکنم..
یک دین نسبت به صاحب اثر

و اخرین کلام:

گـآهـے
פֿـــבا آنقـــבر صــבایـت را בوωـــت בآرב ڪـﮧ ωــکـــوت میکنـב...
تـآ تـפּ بـــــآرهـآ بگـــــویـے
.. •·.·´¯`·.·• פֿــــــــבای مــــــــــטּ •·.·´¯`·.·•