فراز

كاش مي دانستيم زندگي كوتاست

كاش از ثانيه هاي زندگي لذت مي برديم

كاش قلبي رو براي شكستن انتخاب نمي كرديم

كاش همه را دوست داشتيم

كاش معني صداقت را ما هم مي فهميديم

كاش هيچ كودك فقيري ديگر خواب نان تازه وداغ را نمي ديد

كاش دلهايمان دريايي مي شد

كاش مي فهميديم زندگي زيباست و لذت مي برديم تا نهايت

كاش ميدانستيم كه ما نمي دانيم فردا برايمان چه اتفاقي مي افتد

كاش بهانه اي براي ناراحت كردن دلهاي زخم خورده نبود

کاش........

چه قدر کاش......جبران میشه.....؟؟؟؟؟؟

کاش تنهایی ها همیشه تنها بود.................

تنهایی من..

. قانون تو تنهایی من است و تنهایی من قانون عشق

عشق ارمغان دلدادگیست و این سرنوشت سادگیست.

چه قانون عجیبی!

چه ارمغان نجیبی و چه سرنوشت تلخ و غریبی!

که هر بار ستاره های زندگیت را با دستهای خود راهی آسمان پر ستاره کنی

و خود در تنهایی و سکوت با چشمهای خیس از غرور پیوند ستاره ها را به نظاره نشینی

و خاموش و بی صدا به شادی ستاره های از تو گشته جدا دل خوش کنی

و باز هم تو بمانی و تنهایی و دوری..................

وقتی مسلمین در مساجد در حال نماز بودند

وقتی مسیحیان در کلیسا مشغول اواز بودند

وقتی یهودیان سنگ بر کنیسه میزدند

وقتی بوداییان عود بر مجسمه مینهادند

وقتی زرتشتیان بر اتشکده اتش می افروختند

خدا به نظاره کودکی نشسته بود که در سرمای زمستان برای ذره ای شادی ، از صبح تا شب کار می کرد و برای مردمانش زار زار میگریست......

می خواهم برگردم به روزهای کودکی

آن زمان ها که : پدر تنها قهرمان بود

عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد

بالاترین نــقطه ى زمین، شــانه های پـدر بــود

بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند

تنــها دردم، زانو های زخمـی ام بودند.

تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود

و معنای خداحافـظ، تا فردا بود...

مردم اغلب بی انصاف بی منطق و خود محورند....

                                                        ولی انان را ببخش ....

اگر مهربان باشی  تو را به داشتن انگیزه های پنهانی متهم می کنند....

                                                                              ولی تو مهربان باش.....

اگر درست کار و شریف باشی فریبت می دهند .....

                                                          ولی درست کار و شریف باش.....

نیکی های امروزت را فراموش میکنند....

                                                 ولی تو نیکوکار باش.  .....

بهترین های خود را به دنیا ببخش حتی اگرکافی نباشد و در نهایت میبینی هر انچه هست میان تو وخداوند است نه میان تو و مردم .....

                                      کوروش بزرگ.....

نیا باران ..........

زمین جای قشنگی نیست ‏

من از جنس زمینم خوب می دانم

که‏ گل در عقد زنبور است،

اما یک طرف سودای بلبل،

یک طرف بال و پر پروانه را هم دوست می دارد،

نیا باران پشیمان می شوی از آمدن،

زمین جای قشنگی نیست،

در ناودان ها ‏ گیر خواهی کرد،

  من از جنس زمینم خوب می دانم

که اینجا جمعه بازار است‏

و دیدم عشق را در بسته های زرد کوچک نسیه می دهند.‏

در اینجا قدر مردم را به جو اندازه می گیرند،

در اینجا شعر حافظ را به فال کولیان در به در اندازه می گیرند.‏

نیا باران زمین جای قشنگی نیست..........

تو کجایی سهراب؟؟؟

آب را گل کردند...

چشم ها را بستند و چه با دل کردند...

وای سهراب کجایی آخر...؟

زخم ها بر دل عاشق کردند...

تو کجایی سهراب؟؟؟

که همین نزدیکی عشق را دار زدند...

همه جا سایه ی دیوار زدند...

ای سهراب کجایی که ببینی حالا دلخوشی مثقالی است...!

دل خوش سیری چند؟

صبر کن سهراب...!!

قایقت جا دارد؟؟؟؟؟؟

من هم از همهمه ی داغ زمین بیزارم...

تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست می دارم

تو را به خاطر عطر نان گرم

برای برفی که اب می شود دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

برای اشکی که خشک شد و هیچ وقت نریخت

لبخندی که مهو شد و هیچ گاه نشکفت دوست می دارم

تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم

تو را به جای همه ی روزگارانی که نمی زیسته ام ...دوست می دارم

برای خاطر عطر نان گرم و برفی که آب می شود و برای نخستین گناه

تو را به خاطر دوست داشتن...دوست می دارم

تو را به جای تمام کسانی که دوست نمی دارم...دوست می دارم......

مادر عزیزم تولدت مبارک.............

نمیدانم پس از مرگم چه خواهد شد نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت ولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد گلویم سوتکی باشد به دست طفلکی گستاخ و بازیگوش و او یک ریز و پی در پی دم گرم خودش را بر گلویم سخت بفشارد و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد بدین سان بشکند دائم سکوت مرگبارم را .........

                                                  دکتر شریعتی......

من ایرانی نیستم .....

چون موقعه ای که بچه بودم تو گوشم عربی خوندند

من ایرانی نیستم چون عربها پ ندارند به پارسها میگن فارس و ما هم همینو میگیم

من ایرانی نیستم چون به جای درود میگم سلام و به جای بدرود میگم خداحافظ

من ایرانی نیستم چون هنوز نمیدونم کورش کیه و چه کرد اما خوب میدونم این عربها کی هستند.

من ایرانی نیستم چون به جای اینکه به کورش بگم کورش بزرگ میگم کورش کبیر

من ایرانی نیستم چون نمیدونم روز کورش بزرگ کی هست(7 آبان) و این روز فقط درتقویم ایران نیست؟!

گاهی با یک قطره لیوانی لبریز می شود گاهی با یک حرف قلبی آرام می شود گاهی با یک کلمه انسانی نابود می شود گاهی با یک بی مهری دلی می شکند گاهی با یک ... مراقب بعضی یک ها باشیم که در عین ناچیزی همه چیزند .........

دلم برای خودم، دلم برای دغدغه ها و آرزوهایم، دلم برای صمیمیت سیال کودکی ام تنگ شده نمی دانم کدام روز در پشت کدام حصار بلند کودکی ام را جا گذاشتم کسی آن سوی حصار نیست کودکی ام را دوباره به طرفم پرتاب کند ؟؟؟!!!

چقدرعجيبه که تا مريض نشي کسي برات گل نمي ياره تا گريه نکني کسي نوازشت نمي کنه تا فرياد نکشي کسي به طرفت برنمي گرده تا قصد رفتن نکني کسي به ديدنت نمي ياد و تا وقتي نميري کسي تورو نمي بخشه.................

چه فدر تنهایی..............

من پذيرفتم شكست خويش را

پند هاي عقل دور انديش را

من پذيرفتم كه عشق افسانه است

اين دل درد آشنا ديوانه است

ميروم شايد فراموشت كنم

با جدايي ها هم آغوشت كنم

ميروم تا عاقبت پروانه اي پيدا شود

همنشين اين دل شوريده ي شيدا شود

ميروم از رفتن من شاد باش

از عذاب ديدنم آزاد باش

گرچه تو تنها تر از من ميروي

آرزو دارم تو هم عاشق شوي

آرزو دار بفهمي درد را

تلخي برخورد هاي سرد را..........

خدا یا هر چه را دوست داشتم از من گرفتی.....

به هر چه دل بستم دلم را شکستی .

به هر چیزی عشق ورزیدم ان را زایل کردی

هر کجا قلبم ارامش یافت تو مضطرب و مشوشش نمودی .

هر وقت که دلم به جایی استقرار یافت تو اواره ام کردی

هر زمان به چیزی امیدوار شدم تو امیدم را کور نمودی....

تا به چیزی دل نبندم وکسی را به جای تو نپرستم ودر جایی استقرار نیابم و به جای تو محبوبی ومعشوقی نگیرم وجز تو به کس دیگری وجایی دیگری ونقطه ای دیگر آرامش نیابم

فقط تو را می خواهم تو را بخوانم تو را بجویم وتو را پرستش کنم ......

آری تو راست می گویی....

آسمان مال من است...

پنجره ، فکر ، هوا ، عشق ، زمین ، مال من است...

اما سهراب تو قضاوت کن ...

بر دل سنگ زمین جای من است ...

من نمی دانم که چرا این مردم ،....

دانه های دلشان پیدا نیست.....

صبر کن ای سهراب قایقت جا دارد؟؟؟؟؟

من هم از همهمه ی داغ زمین بیزارم ...

به سراغ من اگر می آیید ،....

تند و آهسته چه فرقی دارد؟؟؟؟

تو به هر جور دلت خواست بیا ....

مثل سهراب دگرجنس تنهایی من چینی نیست....

، که ترک بردارد مثل مرمر شده است....

چینی نازک تنهایی من.....